با سبک های متفاوت رهبری آشنا شویم

همه ی رهبران نگرش یا دیدگاه یکسانی ندارند. همانطور که قبلا بحث شد، تعداد کمی از رهبران رویکرد هویج (پاداش) و تعداد کمی از آنها رویکرد چماق (تنبیه) را اتخاذ می کنند. بنابر این، همه رهبران کارها را به یک شکل انجام نمی دهند. سبک آنها متفاوت است. سبک های رهبری بسته به نوع افرادی که رهبر با آنها تعامل و برخورد دارد متفاوت است. سبک رهبری کامل و استاندارد، سبکی است که به رهبر کمک می کند تا از افرادی که از او پیروی می کنند، بهترین بهره را بگیرد.

سبک رهبری استبدادی Autocratic leadership style

 در این سبک رهبری، یک رهبر بر کارکنان و افراد زیر مجموعه ی خود فرمان روایی و تسلط کامل دارد. گروه نمی تواند نظرات خود را مطرح کند حتی اگر آنها برای منافع گروهی یا سازمانی بهترین باشند. آنها نمی توانند روش رهبر را برای انجام کارها مورد انتقاد قرار دهند یا زیر سوال ببرند. خود رهبر ضمام کلیه امور رابر عهده دارد. مزیت این سبک این است که با نظارت رهبر منجر به تصمیم گیری سریع و بهره وری بیشتر می شود. اشکالات این سبک رهبری این است که منجر به غیبت و کارگریزی بیشتر کارکنان می شود. این سبک رهبری تنها زمانی کار می ‌کند که رهبر بهترین عملکرد را داشته باشد یا زمانی که کار ماهیت یکنواخت، غیر فنی و عادی داشته باشد یا پروژه کوتاه ‌مدت و مخاطره ‌آمیز باشد.

سبک رهبری عدم مداخله laissez faire

در این شیوه از سبک های رهبری رهبر به اینکه افراد زیر مجموعه او کار را به درستی انجام می دهند، اعتماد کامل دارد. او تنها بر جنبه های فکری منطقی کار خود تمرکز می کند و بر جنبه ی مدیریتی کار خود تمرکز نمی کند. از کارکنان و افراد گروه برای به اشتراک گذاشتن نظرات و ارائه پیشنهادهایی که برای منافع سازمانی بهترین است، استقبال می شود. این سبک رهبری تنها زمانی کار می کند که کارکنان ماهر، وفادار، با تجربه و خوش فکر باشند.

سبک رهبری دموکراتیک یا مشارکتی Democratic/Participative leadership style

در این سبک از رهبری، رهبران اعضای تیم را دعوت و تشویق می کنند تا نقش مهمی در فرآیند تصمیم گیری ایفا کنند، اگرچه قدرت تصمیم گیری نهایی در اختیار رهبر است. رهبر کارکنان را در مورد اینکه چه کاری انجام دهند و چگونه انجام دهند راهنمایی می کند، در حالی که کارکنان تجربه و پیشنهادات خود را در صورت وجود با رهبر در میان می گذارند. مزایای این سبک رهبری این است که به پرورش کارکنانی راضی، با انگیزه و ماهرتر کمک می کند. همچنین این سبک از رهبری منجر به ایجاد یک محیط کاری خوش بینانه شده و خلاقیت را در بین اعضای گروه تقویت می کند. تنها اشکال این سبک از رهبری زمان بر بودن آن است.

سبک رهبری بروکراتیک Bureaucratic leadership

در این سبک رهبران به شدت به قوانین و سیاست های سازمانی پایبند هستند. همچنین، آنها مطمئن می شوند که کارکنان شان نیز به شدت از قوانین و رویه ها پیروی می کنند. ترفیعات بر اساس توانایی کارکنان در پایبندی به قوانین سازمانی صورت می گیرد. این سبک رهبری به تدریج در طول زمان توسعه می یابد. این سبک از رهبری زمانی مناسب تر است که کیفیت و سلامت کاری اولویت داشته باشد. اما این سبک رهبری خلاقیت را از بین می برد و کارمندان را اقناع نمی کند.