استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی چیست؟

استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی(IFRS)  قوانین مشترکی را تنظیم می کند تا صورتهای مالی بتوانند در سراسر جهان سازگار، شفاف و قابل مقایسه باشند. IFRS توسط هیئت استاندارد بین المللی حسابداری (IASB) صادر می شود. آنها مشخص می کنند که شرکتها چگونه باید حساب های خود را حفظ کرده و گزارش ارائه دهند. انواع معاملات و سایر وقایع را با تأثیر مالی تعریف می کنند. IFRS برای ایجاد یک زبان حسابداری مشترک ایجاد شده است، به گونه ای که مشاغل و صورت های مالی آنها از یک شرکت به شرکت دیگر و از کشوری به کشور دیگر بتواند سازگار و قابل اعتماد باشد.

تعریف استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی

IFRS به گونه ای طراحی شده است که با زبان، رویه ها و صورت های حسابداری سازگار باشد و به مشاغل و سرمایه گذاران کمک کند، تا تحلیل ها و تصمیمات مالی آموزش دیده شده را اجرایی کنند. بنیاد IFRS استانداردها را برای “ایجاد شفافیت ، پاسخگویی و کارآیی در بازارهای مالی در سراسر جهان، همچنین  تقویت اعتماد، رشد و ثبات مالی بلند مدت در اقتصاد جهانی” تعیین می کند. شرکت ها از استاندارهای IFRS سود می برند، چرا که اگر رویه های کسب و کار یک شرکت شفاف باشد سرمایه گذاران تمایل بیشتری به سرمایه گذاری درآن شرکت خواهند داشت.

نکته مهم:

IFRS دست کم در ۱۲۰ کشور مورد استفاده قرار گرفته است. تا ماه مارس سال ۲۰۱۸ اکثر کشورهای عضو اتحادیه اروپا و بسیاری از کشورهای آسیایی و امریکای جنوبی از استاندارد های IFRS  استفاده می کنند. اما ایالات متحده همچنان از اصول پذیرفته شده حسابداری خود یا همان (GAAP) پیروی می کند.

کمیسیون بورس و اوراق بهادار امریکا (sec) گفته است که حاضر به استفاده از استاندارهای بین المللی گزارشگری مالی نیست. اما پیشنهاد دسترسی به اطلاعات IFRS  برای تکمیل پرونده های مالی ایالات متحده را مورد بررسی قرار می دهد.  GAAP استاندارد طلایی حسابداری نام گذاری شده است. اما بسیاری از افراد معتقد اند، پذیرش جهانی IFRS موجب صرفه جویی مالی در انجام عملیاتهای حسابداری تکرار شونده و هزینه های تجزیه و تحلیل و مقایسه شرکت ها در سطح بین المللی می شود.

IFRS بعضی اوقات با استانداردهای حسابداری بین المللی (IAS) که استاندارد قدیمی تری است و با  IFRS جایگزین شده است، اشتباه گرفته می شود. IAS از سال ۱۹۷۳ صادر شده و تا سال ۲۰۰۰ مورد استفاده قرار می گرفت. در سال ۲۰۰۱ هیئت استاندارد بین المللی حسابداری (AISB) جایگزین کمیته بین المللی استانداردهای حسابداری (IASC) شد.

الزامات استاندارد بین المللی گزارشگری مالی IFRS

IFRS  گستره وسیعی از فعالیت های حسابداری را پوشش می دهد. جنبه های مختلفی از فعالیت های تجاری وجود دارند که قوانین اجباری مربوطه برای آنها توسط IFRS تعیین می شود.

صورت وضعیت مالی:

صورت وضعیت مالی که با نام ترازنامه مالی نیز شناخته می شود. IFRS بر نحوه ارائه گزارش موئلفه های ترازنامه مالی تاثیر می گذارد.

صورت سود و زیان  جامع:

صورت سود و زیان جامع می تواند در قالب یک صورت مالی واحد تعریف شود و یا به صورت یک صورت سود و زیان و یک صورت درآمد های جانبی شامل دارایی ها و تجهیزات، از هم مجزا شود.

بیانیه تغییر در حقوق صاحبان سهام:

بیانیه تغییر در حقوق صاحبان سهام که همچنین با نام بیانیه درآمد حفظ شده نیز شناخته می شود. این  بیانیه  تغییرات سود و درآمد یک شرکت را در طول یک دوره ی مالی مشخص تعیین و مستند می کند.

صورت جریان های نقدی:

دراین گزارش تراکنش های مالی شرکت در یک دوره زمانی مشخص، تفکیک جریان های نقدی بر اساس عملیات، سرمایه گذاری و تامین مالی را به صورت خلاصه ذکر می شود.

علاوه بر این گزارش‌های اولیه، یک شرکت باید خلاصه ‌ای از سیاست ‌های حسابداری خود ارائه دهد. اغلب در کنار گزارش های ذکر شده قبلی، یک گزارش کامل نیز برای نشان دادن تغییرات در سود و زیان دوره ارائه می‌شود. یک شرکت مادر باید برای هر یک از شرکت‌های تابعه خود، گزارش‌های جداگانه ای ایجاد کند.