با سیستم حسابداری دو طرفه بیشتر آشنا شویم

سیستم حسابداری دو طرفه به این معنی است که برای هر تراکنش مالی، مبالغ باید حداقل در دو حساب جداگانه ثبت شوند. سیستم حسابداری دو طرفه همچنین مستلزم آن است که برای همه تراکنش ها، مبالغ وارد شده به عنوان بدهکار باید برابر با مبالغ وارد شده به عنوان بستانکار باشد. سیستم حسابداری دو طرفه فرآیند حسابداری را استاندارد کرده و صحت صورت های مالی تهیه شده را بهبود می بخشد و به این ترتیب امکان بهبود خطاها فراهم می شود.

نکات کلیدی:

• سیستم حسابداری دو طرفه به مفهومی از حسابداری اشاره دارد که به موجب آن: دارایی = بدهی + حقوق صاحبان سهام است.
• در سیستم حسابداری دو طرفه کلیه مبادلات و تراکنش های مالی تحت عنوان بدهکار و بستانکار ثبت می شوند.
• ظهور و پیدایش حسابداری دو طرفه به شروع عصر سرمایه داری نسبت داده می شود.

انواع حساب ها

حسابداری به معنای روشهایی برای محاسبه، ثبت و برقراری ارتباط بین اطلاعات مالی شرکت ها است. یک تراکنش مالی در واقع یک تعامل تجاری بین افرادی چون مشتریان، فروشندگان و صاحبان کسب و کارها است. تحت روند سیستماتیک حسابداری، این تعاملات معمولا تحت عنوان حساب طبقه بندی می شوند. هفت نوع حساب مختلف وجود دارد که همه ی مبادلات تجاری را می توان بر اساس آنها طبقه بندی کرد:

• دارایی های
• بدهی ها
• حقوق صاحبان سهام
• درآمد
• هزینه ها
• سود
• زیان

بدهکاری و بستانکاری

بدهکاری و بستانکاری برای سیستم حسابداری دو طرفه امری ضروری است. در حسابداری به طور معمول بدهی به ورودی سمت چپ دفتر و بستانکاری به ورودی سمت راست دفتر گفته می شود. برای رسیدن به تراز مالی، کل بدهی ها و بستانکاری ها در یک معادله باید با هم برابر باشند. بدهی ممکن است یک حساب را افزایش دهد در حالی که حساب دیگر را کاهش می دهد. به عنوان مثال، بدهی حساب های دارایی را افزایش می دهد اما حساب بدهی و حقوق صاحبان سهام را کاهش می دهد. که طبق فرمول ثابت ترازنامه دارایی‌ ها در یک طرف معادله و حاصل‌ جمع بدهی‌ ها و حقوق صاحبان سهام در طرف دیگر آن قرار می گیرد:

دارایی‌ ها = بدهی‌ ها + حقوق صاحبان سهام

در صورت سود و زیان، بدهی ها مانده حساب های هزینه و زیان را افزایش می دهد، در حالی که بستانکاری موجودی آنها را کاهش می دهد. بدهی ها درآمد و مانده حساب را کاهش می دهند، در حالی که بستانکاری موجودی آنها را افزایش می دهد.

مثالی از حسابداری دو طرفه:

برای درک بهتر حسابداری دو طرفه، فرض کنید یک شرکت برای توسعه ی کسب و کار خود مبلغ ۱۰ میلیون تومان از بانک وام می گیرد. در این صورت حساب دارایی شرکت به میزان ۱۰ میلیون تومان افزایش یافته و حساب بدهی شرکت نیز باید به میزان ۱۰ میلیون تومان افزایش پیدا کند. برای افزایش دارایی و بستانکاری، نیاز به ورود بدهی دارید. همین طور برای افزایش بدهی نیاز به ورود بستانکاری دارید. به عبارت ساده تر همواره در این سیستم و برای اینکه تراز حساب شما درست باشد، میزان بدهکاری و بستانکاری باید باهم برابر باشند.