حسابداران با چه محدودیت هایی روبرو هستند؟

اگرچه حسابداری را عموما به عنوان زبان تجارت تلقی می کنند، اما قطعا عاری از خطا و اشتباه نیست. این امر با آمار کلاهبرداری ها و تخلفاتی که در طی سالیان متمادی در حیطه ی کار حسابداری به وقوع پیوسته برجسته می شود. در حقیقت، حتی پس از تنظیم قوانین دقیق تر و شدیدتر حسابداری، می بینیم که تخلفات حسابداری متوقف نمی شوند. از این رو دانستن محدودیت های حسابداری می تواند کمک زیادی به دانشجویان حسابداری یا حسابداران تازه کار در ادامه ی مسیر بکند.

اندازه گیری ذهنی Subjective Measurement

حسابداران باید بتوانند هر رویداد یا تراکنش مالی که در درون سازمان اتفاق می افتد را به یک ارزش پولی Monetary Value نسبت دهند. گاهی اوقات نمی توان ارزش پولی معامله را به صورت قطعی محاسبه کرد. به عنوان مثال مورد استهلاک را در نظر بگیرید. حسابداران در بهترین حالت می توانند میزان استهلاک را که بر اساس مقیاس عملیات صورت گرفته تخمین بزنند. با این حال این برآوردها معمولا با مقدار حقیقی تفاوت دارند. این امر پای سیاست های حسابداری و همچنین ظن دستکاری را به بحث باز می کند.

عوامل کیفی qualitative factors

حسابداران همچنین سعی می کنند که برای همه چیز ارزش پولی در نظر بگیرند. از این رو مواردی که نمی توانند ارزش پولی برای آنها قائل شوند را به حساب نمی آورند. به عنوان مثال مورد سرقفلی را در نظر بگیرید. سرقفلی در حسابداری یک دارایی نامشهود است که با خرید یک کسب و کار قبلی از طرف خریدار بوجود می آید. سرقفلی معرف دارایی هایی است که به طور جداگانه قابل شناسایی نیستند. بنابراین تا زمانی که سازمان آشکارا سرقفلی خود را از یک شرکت دیگر خریداری نکرده باشد، نمی تواند ارزش پولی را بابت سرقفلی محاسبه کند و در این صورت این محاسبه از نظر حسابداری فاقد ارزش است.

واحد پولی متغیر Unstable Unit of Account

حسابداران موظف اند تا تمامی تراکنش های مالی را با یک واحد پولی ثابت محاسبه کنند. که این واحد پولی به طور مثال در کشور ما ریال است. اما همانطور که می دانیم ارزش ارزها پایدار نیست. تورم و رکود دو عامل تعیین کننده در تعیین ارزش ارزها و واحد پولی هر کشور هستند. به طور مثال زمانی که حسابداران دارایی های خریداری شده به دلار را در یک سال گذشته با بهای آن با قیمت فعلی دلار محاسبه می نمایند، این محاسبه نمی تواند تصویر روشن و درستی به ما ارائه کند. از طرفی بسیاری از شرکت ها هستند که ارزش دفتری پایینی دارند؛ زیرا دارایی های آنها مدتها قبل و در دوره های بدون تورم خریداری شده است.

هزینه فرصت opportunity cost

 هزینه فرصت سرمایه یا هزینه فرصت از دست رفته به معنی هزینه های ناشی از رد بهترین گزینه جایگزین در هنگام اخذ یک تصمیم است. حسابداران اطلاعاتی را درباره آنچه اتفاق افتاده ارائه می دهند. با این حال اگر مدیران اطلاعاتی در مورد آنچه می توانست اتفاق بیفتد (و نیفتاده)، همچون استفاده ی بهینه از منابع داشتند؛ قطعا می توانستند مدیریت بهتری در کسب و کار خود داشته باشند. از آنجا که حسابداری اطلاعات دقیقی از هزینه ی فرصت های از دست رفته در اختیار صاحبان کسب و کار ها قرار نمی دهد، از دیدگاه مدیریتی به عنوان یکی از محدودیت های دانش حسابداری محسوب می شود.

در پایان باید بگوییم که با در نظر گرفتن تمامی محدودیت های ذکر شده، اهمیت و جایگاه حسابداری درکسب و کارها اجتناب ناپذیر است. تصور اداره ی یک شرکت بدون حسابداری، دشوار و یا حتی غیر ممکن است.